آشنایی با دستگاه ضبط تصاویر

تفاوت دستگاه ضبط  DVR و NVR ؟

تفاوت اصلی بین ضبط کننده ویدئوی شبکه (NVR) و ضبط کننده ویدئوی دیجیتال (DVR) در نحوه پردازش داده های ویدئویی خام است. دستگاه DVR فیلم آنالوگ را به فرمت دیجیتال تبدیل می کند، در حالی که دستگاه NVR معمولاً فقط با فیلم دیجیتال کار می کند. سیستم‌های DVR داده‌ها را در ضبط‌کننده پردازش می‌کنند، در حالی که سیستم‌های NVR داده‌ها را قبل از انتقال به ضبط‌کننده برای ذخیره‌سازی و مشاهده از راه دور، در دوربین رمزگذاری و پردازش می‌کنند. DVR از طریق کابل کواکسیال به سیستم دوربین مداربسته آنالوگ متصل می شود، در حالی که NVR از طریق اتصال اترنت یا وای فای به سیستم دوربین IP متصل می شود.

اجزای سیستم دستگاه ضبط تصاویر DVR ؟

دوربین های آنالوگ: سیستم های DVR معمولا از دوربین های امنیتی آنالوگ که به عنوان دوربین های مدار بسته شناخته می شوند، استفاده می کنند. دلیل اینکه سیستم های امنیتی دی وی آر معمولاً در مقایسه با سیستم های NVR قیمت پایین تری دارند به دلیل دوربین می باشد. دوربین های آنالوگ سیگنال های آنالوگ را به ضبط کننده ارسال می کنند و سپس داده های ویدئویی را پردازش می کند. در مقایسه با یک سیستم NVR، اکثر دوربین های DVR پیچیده تر و گران تر هستند.

کابل های کواکسیال: دوربین آنالوگ از طریق یک کابل کواکسیال به DVR متصل می شود که می تواند تا 500 متر اجرا شود اما می تواند محدودیت هایی ایجاد کند.

کابل های کواکسیال – بر خلاف کابل های PoE – برق دوربین را تامین نمی کنند. این بدان معناست که دو نوع کابل مورد نیاز است، یکی برای برق و دیگری برای انتقال ویدئو.

کابل های کواکسیال عریض تر و سفت تر از کابل های اترنت هستند که می تواند نصب را به یک چالش تبدیل کند.

صدا یک محدودیت است زیرا کابل های کواکسیال استاندارد قادر به پشتیبانی از انتقال صدا نیستند.

AD Encoder: ضبط‌کننده‌های DVR برای پردازش داده‌های ویدئویی خام از دوربین به فیلم قابل مشاهده به رمزگذارهای AD متکی هستند. در نتیجه هر دوربین در یک سیستم DVR باید به ضبط کننده و همچنین یک منبع تغذیه جداگانه متصل شود.

محدودیت‌های صوتی: کابل‌های کواکسیال استاندارد سیگنال‌های صوتی را انتقال نمی‌دهند، یک اتصال RCA اضافه برای پشتیبانی از آن لازم است. ضبط کننده های DVR همچنین دارای تعداد ثابتی پورت ورودی صدا هستند که تعداد دوربین هایی را که می توانند صدا را ضبط کنند محدود می کند.

اجزای سیستم دستگاه ضبط NVR ؟

دوربین‌های IP: سیستم‌های NVR از دوربین‌های IP استفاده می‌کنند که می‌توانند داده‌های ویدیویی را قبل از ارسال به ضبط‌کننده پردازش کنند. دوربین‌های IP معمولاً قوی‌تر هستند و می‌توانند صدا را علاوه بر تصاویر ضبط و انتقال دهند. سخت‌افزار پیشرفته در دوربین‌های IP راه را برای تجزیه و تحلیل‌های ویدیویی هوشمند مانند پلاک خودرو و تشخیص چهره باز می‌کند.

کابل های اترنت: اگر بی سیم نیستند، دوربین های IP معمولاً از طریق کابل های اترنت به ضبط کننده متصل می شوند. آنها فقط تا 100 متر می توانند بدود، اما مزایای زیادی نسبت به کابل های کواکسیال دارند.

برخی از راه‌حل‌های دوربین ممکن است دارای اتصال برق از طریق اترنت (PoE) باشند، به این معنی که برای پشتیبانی از برق، ویدیو و صدا فقط یک کابل لازم دارد. این امر نیاز به اسپلیترهایی را که معمولاً در سیستم های DVR دیده می شود، از بین می برد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که همه دوربین‌های متصل به اترنت قابلیت PoE را ندارند و بسیاری از دوربین‌های IP همچنان علاوه بر منبع تغذیه جداگانه، به اتصال اترنت نیز نیاز دارند.

همچنین نصب آنها به دلیل شکل نازک تر، در مقایسه هزینه کمتر و در دسترس بودن با کابل های کواکسیال دارد.

ضبط کننده: ضبط کننده NVR فقط برای ذخیره و مشاهده فیلم استفاده می شود. داده‌های ویدیویی را پردازش نمی‌کند ( مرحله‌ای که در دوربین قبل از ارسال به ضبط‌کننده انجام می‌شود.)

پشتیبانی صوتی: از آنجایی که کابل‌های اترنت می‌توانند صدا را به صورت بومی انتقال دهند، دوربین با میکروفون روی سیستم NVR می‌تواند صدا را به NVR ضبط کند.

ظرفیت ذخیره سازی بالاتر: سیستم های دوربین NVR می توانند فیلم را در سرورهای مبتنی بر ابر آپلود کنند. یک مزیت اتصال به اینترنت. برخلاف سیستم‌های DVR آنها به ذخیره‌سازی داخلی محدود نمی‌شوند و در نتیجه، می‌توانند ظرفیت بالاتری را در مقایسه با سیستم‌های DVR پشتیبانی کنند.

منبع: verkada